Sum venjari ert tú fyrimynd fyri nógvum, og tí er tað týdningarmikið, at tú vísir góðan atburð!
|
Venjarin roynir sítt ítasta at finna møguleikarnar hjá tí einstaka og hjá øllum liðinum at gerast betri. Hann leggur venjingina til rættis, so hann á besta hátt kann røkka hesum máli. Men tann góði venjarin hevur eisini hægri mál. Hann kennir ítróttin sum ein leikvøll, har menniskju vaksa og mennast, har gleði, felagsskapur og tað at duga sermerkja venjngar- og kappingarumhvørvið. Tann góði venjarin mennir tann íðkandi: kropsliga, sálarliga, sosialt og moralskt. Tann góði venjarin mennir menniskju. Eins og góð íðkandi hevur ein góður
venjari eisini gávur. Samstarvið ímillum tann góða venjaran og tann íðkandi er sermerkt við tí, at tað eru tveir javnmettir partar, sum menna hvør annan. Tó er venjarin ein lyklapersónur, sum myndar hugburð og virðir hjá tí íðkandi og liðinum, sum hann hevur ábyrgdina av. Tí hevur hann eisni nógv vald. Ein ábyrgdarleysur venjari misbrúkar hetta vald ímóti áhugamálunum hjá teim íðkandi. Tann kensluleysi venjarin brúkar tey íðkandi, so at hann sjálvur vinnur fram, og fer við teim hareftir. Hesir normar sipa til atburð og hugburð hjá einum góðum venjara:
|